Taş Mabet Şiiri - Sinan Bayram

Karanlığın ortasında bir çekiç sesi,
yankılanır sessizliğin mabedinde.
Her darbe — bir soru,
her kıvılcım — bir cevap olur.

Benim taşım hamdı,
benim kalbim suskundu.
Ustalar fısıldadı:
“Işığı dışarıda değil,
taşın içinde ara.”

O zaman anladım —
duvar yükselmez taştan önce,
insan yükselmez kendini yontmadan.

Her sır, bir perde değildir;
bazısı sadece gözün olgunlaşmasını bekler.
Ve her ışık,
ancak gölgeyle dost olduğunda parlar.

Ben yürürüm doğudan batıya,
ellerimde sessizlik, gözlerimde arayış.
Mabet dışımda değil —
her adımda içimde yükselir.

Ve bilirim:
Kardeşlik bir söz değil,
bir ritimdir taşın kalbinde atan.

Sinan Bayram