Gününü birşeyleri yorumlayarak
düşünce sanatı icra ederek
birşeyleri gözlemleyerek geçen insanla
herşeye dar bir pencereden bakan
gününü ona verildiği kadarıyla
dümdüz geçiren insan arasında
nasıl da şaşılası farklar vardır! ?
İkinci tipten biriyle bir sohbetiniz olsa
nasıl da yıllar boyu üst üste dizip büyüttüğünüz
o inanç-sanat-düşünce bütününüz
sanki bir çölde boşa alınmış yorucu yolun
bunaltıcı umutsuzluğuna döner.
Sahte prosedürlerle
taş gibi maddeden teknolojik bir şehre bakar bulursunuz kendinizi
bulunduğunuz çölden...
ve o adam size oradan şımarıkça el sallar
taş gibi maddeden ruhuyla
sizi size yetersiz ve boş göstermek için.
boşa harcadığınıza inandırmak için hayatınızı...
Mutlaka çıkar bunlardan karşınıza
o zaman takınacağınız tavır sadece kendi içinizde belli etmeli kendini.
ve onca yolculuğu o çöle doğru mu
yoksa kendi pırlantanıza doğru mu yaptığınız
görünür olacaktır.
ve kendi pırlantanızın onayını alırsanız eğer
o taş gibi madde şehirlerin hepsini yine
siz aydınlatacaksınız.
onlarsa hala bakıp bakıp teknolojik ışıklarına övünecekler
bütün bu yapının nasıl ayakta durduğundan habersiz...
(Eylül 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 14.9.2006 15:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!