Tarçın Kokulu Sahil Defteri

Bir akşamüstü, kalbimin kumsalına vurdum
Dalgalar, eski mektupları getirdi ayaklarıma.
Her biri tarçın kokulu bir mühürle kapanmış:
"Gecenin en sıcak sessizliği buydu," diyordu biri,
"Dudaklarımızda eriyen tatlı bir sır..."

Kumda isimsiz çizgiler çizdim parmak uçlarımla
Rüzgâr sildi, deniz yazdı yeniden.
Sen, bir liriksin sahilde çalınan
Notaların tuzlu, sözlerin ıslak...
"Kayboldum," dedim,
Kumsal, ayak izlerimi bir şiire çevirdi.

Tarçın kokulu muhabbetler, çaydanlık gibi fokurdar
Dualarımız buğu olup tavana yapıştı.
"Acılar biter mi?" diye sordum,
Çayın dibindeki tortu gülümsedi
"Her demleniş, yeni bir hikâye..."

Ve şimdi,
Yüreğimin sahiline bir deniz feneri diktim
Işığı, geçmişin hüzünlerini aydınlatan.
Dalgalar vurdukça,
Kumlar fısıldıyor:
"Yazdığın her şey,
Bir gün
Tarçın kokulu bir rüzgâr olup
Dudaklarına konacak..."