Beni istasyonda bir bank da unut tular
Beyaz zambaklar renginde gelinliğine seni sarıp
Hayallerimi umutlarımı
Sisli akşamlarda gizlenen çocuksu gülüşlerini
Alarak
Götürdüler yağmur yüklü bir buluta sürdüler beni
Çalışayım para kazanayım
Elim ekmek iş tutsun
Beni böyle meyhanelerde
Sıcak yuva özlemi ile bırakma
Sen ol yarınım seninle uyanayım
Bir kuşluk vakti yazıldık
Yalnız ve gam yüklü yollara
Gece işçileri uykusuz dönerken
Kalbim titreyen kandil ışığı
Kar yağardı geceye
buzul kentlerin buzul dağları gibi
Suskunluğumla gelirdi yalnızlığım
Hüznün kuytularında sevdana hükümler giyerim
Kimseler duymadan
Ceketim askıda kaldı
Sigaramı masada unuttum
Çakmağımı arkadaşda
Saatime baktım sensizliği geçiyor
Daha demin şuradaydım şimdi yokum
Ben sende buldum kendimi
Sustukça yandın avuçlarımda alev gibi
Dikenin batsa demem bir ah
Kanım aksın dem tutsun renginde
Ben ömrümü verdim sana
Kim beklerdi seni
Her akşam her akşamüstü
Okul dönüşlerinde
Ellerinde kitapların saçların ıslak
Kim beklerdi seni
İçmişim yıkılmışım sarhoşum
Kime ne
İncit tik mi karıncayı
Yıktık mı kimsenin yuvasını
Kırdık mı yetimin kalbini
İçmişim düşmüşüm sarhoşum
Ağaçlardan kuşlardan bahsediyorsun
Toprak ana göverdi diyorsun
Baharları seviyorsun
Açtı diyorsun Kırmızı güller
Durdular yanak yanağa boy verdi
Mutsuzlukla koştum peşinden
Mutsuzluğumla yoruldum
Mutlu insanlar gördüm gülüm
Yarından umutlu
Ben hiç umutlu olmadım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!