Yakası yırtılmadık söz mü var ki konuşayım?
Biri yırtsın yakamı ki ben artık susayım
Sen bakarken
Bana söylenen türküleri duyarım
Hanende gözlerin,fısıldar bakışlarıma
Dudakların yalnız öpülmek için var,
Ben onlar için varım
seni çiçeklerde koklamıştım,
dikenler üstünde,yalın ayak
sana gaklıklarda kanmıştım,
yağmurumdun
tepemde sağanak sağanak
şimdi bulutlarından çok uzak
Yar ruyuna bu haletle her dem nazar etmişim
Ne ki ruyum kızarmış, senden ar etmişim
Lebriz olmuş sinemde yar, bir bi-çare-i aşkım
Naçar görmemiş yüzün, sana intizar etmişim
Aşk mı?
Gece, tüm sessizliğini kuşanır,
Uykuda, el alem
İşte bu dem, tam da bu dem
Haram de ister, istersen özlem
Soğuktu, ıslaktı hava güzündü
Büyümüştü bulutların gölgesi
Bir çocuk değdi yüreğime
Gözleri kara, kapkara hüzündü
Soğuktu,ıslaktı hava güzündü
Sana mahkum edildiğim bu şehire
Ve şiire
Dönüşümün ilk akşamındayım
Bütün ıslıklarıma el koymuş,
Bu uğursuz, bu kancık yere
Nasıl alışayım?
senin ellerin
yaşamsal mavilerin
turkuaz türküsü
ülkemde bir kara bulut,
yakar serin serin
Her sabah bir mısra çalar içimden
Aykırı ezgilerde hem güler hem inlerim
Yine aynıyım ben,yine tepemde cinlerim
Bu ışık niye yanar, ya nedir bu hal?
Şehrin gürültüsüne yapışmış her yerim




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!