Her şey tam olunca değil,
eksildikçe başlar insan.
Bazen bir gidiş,
bir kalıştan daha çok öğretir.
Kaybetmek sanılırken,
aslında başka bir hâle geçilir.
Çünkü insan
bazen kırıldıkça biçim bulur.
Bir kanat eksikken de
uçulur kimi zaman.
Yük hafifler,
sessizlik konuşur.
Zaman unutmaz,
yalnızca alıştırır.
Acıyı değil,
onunla yaşamayı öğretir.
Sevgi bazen
gitmeyi bilmektir,
bazen de
dokunmadan yanında durmak.
Eksik kaldık belki,
ama tam olmanın ne olmadığını gördük.
Ve bu da
bir tamamlanma biçimi aslında.
Kırgın değilim.
Çünkü büyümek,
çoğu zaman
susarak olur.
Bir yol ayrımı değil bu,
bir iç dönüş.
Sen başka bir yerde,
ben artık kendime doğru.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!