Tamam Şiiri - Seyrani Göl

Her şey yerli yerinde şimdi,
Sen yoksun ve bu da tamam.
Eksik bir hikâyeydi belki,
Ama o eksikle ben oldum tamam.

Kalbim seni aramıyor artık,
Ama sevmekten de vazgeçmedi.
Çünkü bazı sevgiler vardır,
Bitmez; yalnızca biçim değiştirir sessizce.

İçimde şimdi dolu bir sessizlik var,
Ne bir ağıt kaldı ne de umut.
Sadece kabul…
Ve kabullendikçe hafifleyen bir sancı.

Dönmeni istemiyorum,
Gitmeni de…
Olduğun yerde kal.
Ben de kaldım işte kendi yerimde.

Ne içimde bir neden,
Ne de dilimde “keşke” kaldı.
Bir insan gibi sevdim seni,
Ve bir insan gibi bıraktım ellerinden.

Adımlarımı çiziyorum karanlıkta,
Yıldızlar rehberim: sessiz, sabırlı.
Her izimde biraz daha özgürüm,
Yaralarımın sessizliğiyle barışarak.

Sonsuzluk belki uzak bir düş,
Ama içinde saklı bir huzur var.
İşte o düşte buldum kendimi
Ve tamamlandım, usul usul.

Hayat devam ediyor sessizce,
Kırık dökük umutların kıyısında.
Ama her yarayla biraz daha güçlendim,
Ve geleceğe yürüyorum inançla.

Bir son değil bu bir başlangıç,
Kendime döndüğüm o yolculukta.
“Tamam,” dedim. Çünkü anladım artık:
Sevgiyle vedalaşmak da sevmeye dâhildir.
S.GÖL