Biz bu çorak topraklarda açan çiçekler miyiz?
söğüt yaprakları gibi döküyoruz saçlarımızı,
pervasız şarkılar söylüyor sazlarımız,
ölüm bizi götürecek tutarak uykulu ellerimizden,
bunu biliyoruz.
Yaşamın yapı taşları arasında eziliyoruz,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
