Benim tahtım bir çift göz, bir çift dizden ibaret.
Uzanmış dizlerine, tahtıma kurulmuşum.
Bin ordu bir olsa, yıkamaz tahtı elbet.
Bir şiirde demlenip, yunus'a sorulmuşum
Ölüm dedikleri uyku, ömür beyhude külfet.
Ağa Camii;
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!
Devamını Oku
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!
Hazırlık dizelerinden sonra 'altın vuruş' son dizelerde gerçekleşiyor:Sözün özü, insan 'var'la 'yok' arasındadır aslında; ancak burdaki 'var' fiziksel bir 'var' değil; bir gözde dinlenebiliyorsan, bir dizde uyuyabiliyorsan ki 'var'dır. Gerisi mi?..Gerisi boş bir şeydir; fiziksel olarak 'var' olsan da sonuçta bu 'var' 'yok' hükmündedir, yani ölümden farkı yoktur böyle bir 'var'ın...Yüreğine sağlık şairim, güzel bir çalışma olmuş...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta