Tahsin Koç Şiirleri - Şair Tahsin Koç

Allah Teâlâ c.c. Buyuruyor!.


"Sizler kitabı okuduğunuz halde insanlara
iyiliği emredip kendinizi unutuyor musunuz?
Aklınızı kullanmıyor musunuz?"

Hepimiz düşmüşüz bir derde
Aramızı örter kalın bir perde
Dağıldık her birimiz bir yerde
Bilemiyoruz hangimiz ne yanda

Ayrı düşmemiz servet ile yaş ile

Toplumda, bir bozulma yaşıyoruz
Bununla bir şey olmaz, aşıyoruz
Bir olay olunca da, buna şaşıyoruz
Toplumda, Bir Bozulma Yaşıyoruz!

Geçen gün bir okul gördüm, yani maarifi!

Biz çocukken, Babam anlatırdı,
Bir cimri insan varmış
Bir köyde yaşarmış
O kadar cimriymiş ki sormayın!..
Elini sıkarmış, tersinden yalarmış!..
Çoluk, çocuğa süt vermez

Bir elaman arıyorum.
Elamanın çok özelliği olacak!..
Önce çok güzel olacak,
Yani boyuposu güzel olacak,
Sonra çok bilgili olacak,
Çok uysal olacak,

Benim günüm başlar!..
Sabah namazıyla, ta.. Ezanlarla
Seher olur, gün doğar
Ortalık aydınlanır, herkes canlanır
Kahvaltı yapar, herkes dermanlanır
Her günün, başlangıcı böyledir

Bir ihtiyar gördüm, doksan yaşında
Bu geç yaşa rağmen, aklı başında
Ben yaşadım; Osmanlı kuşağında
Bir İhtiyar Gördüm, Doksa Yaşında!.

Eskiden Evlat; İnsanların Dini Bütündü

Doğruyu öğrenmek, bilmek, herkesin hakkıdır
Ey Kul! İşin aslı budur onlara, birisi deyiversin
Bizler gece gündüz, niyazımızda çekeriz ahını
İşin aslı faslı şudur, onlara birisi deyiversin!..

Kendi kendini iyi geliştir, bırakma onlara

Küçük bir iyilik yap belki seni sultan eder
Küçük bir kötülük seni yer ile yeksan eder
İyilik insanı padişah eder han eder
Kötülük seni belki canından eder
İyilik insanı yüceltir şanını şan eder
Kötülük insanı alçaltır itibarını zan eder

Bir kız çocuğu ağlıyor diyordu; Ana! Ana!
Yaklaştım yardım edeyim; Civan Cana
Beni görünce; Kız hızlıca kaçtı oradan
Dedi ki Hayatta Güvenmem; Asla; İnsana!..

Dedim ki; Yavrum kaçma ben de; İnsanım