Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Gitme! !
Kararır bu dünyam!
Önüm göremem
Tutulur dillerim
Bir söz diyemem
Şaşırırım sensiz

Senden ayrılırken içim yanıyor
Yüreğim daralır sanki kopuyor
Dayanılmaz acı beni sarıyor
Olmuyor bir tanem sensiz olmuyor

Gök kubbe üstüme çökecek gibi

Bir zamanlar yeşil yeşil bakardın.
Rüzgar ile misk’ü Anber kokardın.
İlk baharda bin bir çiçek açardın.
Beni büyüleyen SAMANDAĞ Hani.

Göçmen kuş yuvası ey şirin beldem.

HABERİ OLMASIN SAKIN

Tanrım beddua’mı Kabul eyleme! .
Ben yandım! istemem o da yamansın.
Seher yeli hallerimi söyleme.
Bırak bu hallerim hep bana kalsın.

Uçun kuşlar uçun şimdi zamanı
Henüz bilemedik dostu düşmanı
Uyandır Mehmetçik artık Atanı
Hainin tanınma zamanı geldi

Bölmek isteyen var güzel vatanı

Ufka bir yol görünür
Yönü hep gider sana
Sevgi aşka bürünür
Yalvarır durur sana

Hasret yürekte yara

HASRET RÜZGARI

Yine hasret rüzgarları esti yar.
Sardı yine etrafımı dört duvar.
Kapladı semamı kara bulutlar.
Hasret kokar dörtbir yanım ALMİRA.

Garip olan bizler değil bu Dünya
Dünya hep aynıdır değişmez güya
Her hazanda dökülse de yapraklar
İlk Baharda dallar hep yeşerir ya

Günümüz tutmuyor bir başka günü

Bir zulüm ki sürer
Sonu yok! İlki var
Zevk alırmış gibi zalimler
Kinz ederler Dünya malını
Bilmem niye saklarlar
Ketm ederler yetim hakkını

ELDEN DOST OLUR KARDEŞ OLMAZ


Dünya halkı kardeş bir olsun der’ken.
Ev'deki kardeş'ten bacı'dan olduk.
Kardeşi can gibi sever Kollar ken.