Yine yenilediğinde kendini güneş, kavrulmaya can atar toprak
Ekmeğin sıcağı vurduğunda yüzüne anamın, tandırın şavkı söner
Nesir’e verdiğimde kendimi, manzumelerim yârin koynunda intihar eder
İfritlerin tümünü yeryüzüne saldığında İblis, Lübnan çocuğuna ağlar
Boş hayaller ardına verdiğinde adamlar, kadınları eşikte Azrail karşılar
İki büklüm olmuş her dedenin ardından torunları koşar
Riyaya bulanmış her memurun avuçlarında bir mazlumun kanı vardır
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
yine yenilediğinde kendini güneş,kavrulmaya can atar toprak...bayıldım buna...her biri ayrı güzel sözlerdi...saygılar...nurten boz hürel
Nesir kıvamında ama şiir tadında güzel bir anlatım,tebrikler.
olduk ça iyi bir gözlem diyorum tebrikler kaleme...
Derin tesbit dizeleri. Dostum güzel söyler. Öyle yazar..!
Anlayana oldukca anlamlı.
Yüreğine Sağlık. Kutlarım.
Sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta