Suskunlukta Yanki Şiiri - Hakan Gümüş

Hakan Gümüş
73

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Suskunlukta Yanki

Bir gün fark edeceksin,
En ağır yük omuzlarında değil,
Söyleyemediğin cümlelerdeymiş.
Bir gün anlayacaksın,
En derin yara kalbinde değil,
Kimseye göstermediğin gülüşlerinde saklıymış.
İnsan, kendine en uzak yolcu aslında.
Her gün aynada yüzüne bakar,
Ama gözlerinin ardında kimseyi görmez.
Çünkü orada,
Sessizce oturan bir yabancı vardır:
Kendi çocukluğun.
Belki sokakta top peşinde koşuyor hâlâ,
Belki annene sarılmak istiyor,
Belki de “neden beni anlamadınız” diye
İçinden çığlık atıyor.
Ama sen, yıllardır duymuyorsun onu.
Hep koştun.
Ekmek için, sevda için, borç için…
Ama en çok da unutmak için.
Ne var ki insan unuttum sanıyor,
Ama gece olunca hafıza,
Bir mezar gibi açılıyor yeniden.
Her insanın içinde gizli bir mezarlık var.
Orada gömülü isimler,
Tutamadığı eller,
Söyleyemediği “özür dilerim”ler,
Ve hiç doğmamış hayaller yatıyor.
Bazen rüyanda karşılaşırsın onlarla,
Bazen bir şarkının ortasında.
Bir anlığına nefesin kesilir,
Sonra kimseye belli etmeden
Kahveni yudumlamaya devam edersin.
İşte biz böyleyiz.
Görünüşte aynı şehirde yaşayan kalabalıklar,
Ama aslında birbirine benzeyen yalnızlıklarız.
Senin sustuğunu ben söylüyorum,
Benim ağladığımı başkası saklıyor.
Ve bütün hikâyeler birleşince
İnsanın adı oluyor.
Bir gün biri sana sarılır da
“Ben de senin gibiyim” derse,
İşte o gün,
Dünyanın yükü biraz hafifleyecek.
Çünkü bil:
Acı, yalnızken zehir,
Paylaşınca şifa olur.

Hakan Gümüş
Kayıt Tarihi : 5.10.2025 05:15:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!