Sümru Yılmaz Şiirleri - Şair Sümru Yılmaz

Ruhumdaki fırtınaları,
Kanıma işlemiş silinmeyen acıları,
Kaç kere, kaç mezara gömdüğüm anıları,
Biliyor musun ki
Yargılıyorsun beni
Be hey gönlümdeki vicdansız savcı.

Yaşam kıskandı seni benden
Halbuki ne güzeldik biz ikimiz.
Bir su damlası gibi kayıverdin elimden
Yıldızlara yazılmıştı, kara kalemle, hikâyemiz.

Dudaklarımız öpüşürdü ipek çarşaflarla

Bir bilinmezliktir yaşamak
Yüzün gülerken yüreğin ağlar.
İstersin var gücünle puslu akşamlara kaçmak
Ne çaredir ki bağlamıştır seni prangalar.

Bazen gözünde kuruyan yaşlar

Yeşili görmüyorum,
Neden diye sorma.
Tükenmişliği yaşıyorum
Martı sesleri varmış,
Lütfen bağırma,
Sessizliği duyuyorum.

Hiç duydun mu, attığı çığlığı, son yaprak dalından düşmeden?
Sevda düşlerinin birer birer eksilmesi gibi yüreğinden.
Bedenimde izlerini, kulaklarımda sesini ve kokunu avuçlarımda,
Işığı sönen ruhumun feryatlarını, karanlık bir gölge gibi bana bıraktığında.
İntikam ateşi ile yanan savaşçı edasıyla benliğin uzaklaşırken,
Sadece yutkunmak ve izlemek kaldı ağlamamak için direnen gözlerimden.

Ölüm olup düşsen de peşime,
Azrail olup alsan da beni eline,
Yemin etmiyorum ama
Bu aşkı öldürmeyeceğim.
Çınar misali kollarını açsan da
Artık seni beklemiyorum, dönmeyeceğim.

Yeni bir şarkıya başlıyorum, nakaratları bıraktım,
Akıl almaz, öylesine derin dizeler var ki bu şarkıda.
Düşüncesi bile hoş geliyor kulağa, dünkü anıları yırttım
attım,
Dünü dünde bırakırken, yeniden, bugünü buldum yarında.

Çığlıklar ölmüş diyorlar
Ağlamanın soluğu yokmuş artık.
Ömür boyu sürermiş sanırdım sevgiler,
Ne çare gecelerin sonsuzluğunda,
Yaşayan tüm sevileri bıraktık.

Bir gülümsemen bir sevgi sözcüğün
Yüreğinden gelirse YETER BANA.
Aşkla sarılıp kollarına aldığın gün
Kanatlanır taşırım seni şahikaya.

Asırlık çınarım ol gönül bozkırımda

Yıllardan sonra,yılların içinden gelen bir adam,
Yeniden yürümeyi öğretti kadına,onunla
hayat yolunda.
Sevmeyi öğretti, "dursun " dedi zaman,
"Ateş kül olmaz " dedi " yanmadan ".
Anlattı ona, doğanın sesini,gözlerdeki