Gül bahçemin gülleri artık yakarken beni
Sensizlik acı feryat,ateş değildi sanki !
Ezel günü seslenen o hitabın bestesi
Ruhumda tadı kaldı bir buselik neşesi.
Sensiz olmak ne zormuş,neymiş o arta kalan ?
Canıma can katarya o işveli bakışın
Ruhuma ateş düşer bir başkadır yakışın
Gözyaşı tufanları ıslatarak gönlümü
Sensin vuslat kapısı bu kutlu yakarışın …
Sen nasılsın diyerek bakarak gözlerime,
Ruhuma düştü cemre ellerinden tutarak.
Kalbim murada erdi bir bayram gecesinde
Bir vefasız yar için yıllara minnet eyledim
Herkes sılaya döndü,bir sen gelmedin
Ezelden olmuş olanlar işte hicran yazısı
Yazabilmek ne mümkün silmeye güç veremedim
Her hüzünde sel gibi derde arkadaş olan
Ayaklar altında mesut,bulutlara gam katan
Güç verirken demire,gönülde yumuşayan
Kızgın çöllere rahmet,ateşleri söndüren
Her sevdanın yareni baygın gözlerden taşan
Sultanahmet sanma ki biter cihanda namın
Bir goncaya düş olan aşka dair ilhamın
Mührüsün yeryüzünde uçup giden zamanın
Ve adına hayran O'na aşık padişahın
Gönülleri yakarken ruha davet nişanın
Kûdsi nefes gibi göğe yükselsin avazın
Bir sen vardın bir de ben sevdanın kucağında
Doğuyordu gözlerin yıldız yıldız ufkuma
Yol gösterdi damlalar akarak gözlerimden
Sessiz derinliğinde gömülürken semaya
Nasıl desem bilmem ki kuruyan çöl gibisin
Bir deli tufan iste suya kansın gözlerin
Geçiyorken seneler kucağında elemin
Tutuşan bir niyazla gönül derdin tükensin …
Dolambaçlı yollardan hep karşıma çıkarsın
Her kapının ardında türlü tuzak kurarsın
İşin gücün ihanet bu vücûdun içinde
Uslanırsan ne âlâ ateşlerde yanarsın …
Fezada yükselirken mutluluklar gölgesi,
İnleyen nağmeler gibi,hani nerdesin şimdi ?
Layık mı ki kıskanır seni gönül perisi ?
İçimde bir bilmece suskun gözlerin gibi,
Ziyalarla süslenmiş ufkumun son güneşi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!