Sıkışmışken gecenin karanlığına,
Şimdi aklımda tek bir soru var.
Bir adam kaç kişiye gömülür aynı anda?
Ve kaç dua, bir sükûtu boğmaktan aciz kalır?
Ben sustum. Ama susmak yetmedi.
Çünkü sustukça daha çok bağırdı içimdeki alçaklar.
Ve öğrendim…
Bazen insan, en çok kendi cesedinden korkar
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri, kendimle en sessiz kavga ettiğim bir gecede yazdım. İçimde biriken şeyleri sustukça bastıramadım. Her şey birikirken, ben eksildim. Bazı duygular vardır ya, insan sadece kendine bile anlatamaz… İşte bu şiir, o anlatamadığım hâllerin içimden taşma şeklidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!