Sükutu Feveran Şiiri - Seyfi Karaca

Giyindiği urbaları
Ve takındığı kolyeleri ele güne göstermek için gönül ufkundan çekildikçe gören gözlerden ıraklaştığımız
Çarşıdan çarşıya üstü örtülü sessizliklerle papaz olmasın aramızdaki derin soğukluk manasında
Stüdyodan şemsiyesiz yağmura çıkarak
Bundan sonra buralarda yokum gibiye belki bir el fenerindeki dipten bucağı didikleyen son yoklayışın
Günden güne yorgununa mesken mahal olup hasta sayrıya kaldıkça nüfus kağıdımızdaki dünya evrakınız
Bagajda
Garajda
Parkta
Kalabalık caddelerde veya çıkmaz sokaklarda çitlerin çevrili burgacından veya stadyumların gayrı nizami kale arkalarından
Oyun dışı kalmış,
Zıvanadan çıkmış ,
ilgiden itibardan düşmüş mahrumlar mecaliyle artık kendini dahi merak etmeyen tünel giriş çıkışları gibi
Ya da bir kaldıracın titreyen demir kollarında en uzak noktaya yıkılmak üzere
Bir su halkasının kıyılarından dolaşarak tenha bir gölge gibi çekip gidecektir kimsiz kimsesiz vakit
Aralanan kapılardan
Hüzün sokaklarından
Ve dünyanın sonbahar bahçelerinden, insanı kapıya koymuş ömründen teslim alarak söz vermişçesine
Issız bir rüya gibi sukutu feveranlarla ahiretin yurduna
Ölüp gitmek pahasına
Haritası bilinmez uzaklara
Ve sonsuz yalnızlığa

Mayıs/25