Suat Seymen Şiirleri - Şair Suat Seymen

Ne bulutların sevdiği
Nede öksüz bir çaydanlığın
Her dem taze ayrılık
İzlerinde akşamın
Gidersin
Gider seninle imge

bütün ayaklar çıplak mı olmalı Pablo
bak yaşam her yerde ölümün hükmettiği mevsimlerde bile
tüm ağaçların dibinde ölmelimi Robiespierre
içindeki şarkıyı senden kim alabilir o sen oldukça
meşaleler otlara yağan ateş atların sırtında bin yıllık ağırlık
ve çukurlar çukurlar ayakkabılarla dolu çukurlar…

Sessiz soluklar alıp verirken
İsterken ekileni
Mendiline doldurduğun lokum tadıdır
Yaşamak
Bastonuna dayanarak gezmek
Konuşmak lavanta kokularıyla

kaç eylül daha dökülür ki takvime
kaç eylül yine sen
kaç köprüden geçtik
kaç köprüden yeniden
özlemek belki hiçliğim
yada hangi tadı intihara varır dilin

begonyaları yanlış zamanın ve geç
mahmur bazen sabahın kır çiçekleri
uçsuz bucaksız yeşil düşey yıldızlar
gördüğünde gözlerini ve kristalleri
gördüğünde başlayan hikayeyi
uyumsuz bir laleyi güneşle boyarsın

Edip Cansever



bir boşluğa doğru büyüyen
akan suların durma biçimi

iki cadde çok pencere birkaç bank
elmaşekerleri
el ele tutuşmalar seçtik
giden gemileri seyrelttik
iki kapı hiç pencere yine
birkaç sofa hol ayakkabılık asacak

bir kutup gecesi gibi çöktü gölge
kaosu buzların
uçsuzun bucaksızın üstüne
üstüne kristal ışıltıların gümüş toz bulutlarının

amasızca yayıldı kardelenler arasında

yavaş yavaş kaybolduğunuz mağaralarda
topunuzun akşamı kızıl
acayip sıcak maşingalarınız tanga
yani benlide olsa oluuur bensizde salacak
kilitleriniz bilumum korunacak
önünüzden yıkılırsam acayip

antik çağların kıyısında dalgaları yıkadın
çok ağaçlı bir köşede çarptın duvarlarıma
ve geldin bir bulutun sırtında

yelkenlerin sevgilisi ve uçurtmaların
görkemli otların eğilmiş başakların kırların