Şu Hayat Dedikleri Şiiri - Yorumlar

Çok anlamlı etkileyici bir şiirdi okuduğum ellerinize duyarlı yüreğinize sağlık Sn Aksal ...tam puanla

Narsis duyguların yangınlarında ana yüreğine düşen ateşi söndürmeye ne sözler kifayet eder, nede dillerimiz döner,
o ateş düştüğü yeri yaşadığı müddetçe yakar...
Kırılan fidanlardır, goncalardır, çalınan hayatlardır, oysa çaldıkları baharlardır, yarındır, yarınlardır.
Yürünen yol tozlu patikalardır, denizlere ulaşmak için çok yol yürümek gerek, yürek gerek...
Güne şahitlik edecek şiirinizi Kutluyorum Volkan Bey Kardeşim. Selam ve saygılarımla...++

Uzun yolları aşındırırken geride bıraktıklarımız bize ait olan bizden kalanlar..Sayfalara sığışmayacak kadar uzun .. Başucu romanımız. Zaman zaman açıp okuduğumuz.. Ya yarınlar.. belirsizliklerle dolu..Biz mi yazacağız dilediğimizce birileri mi yazdıracak belli değil.
Düşündürücü içe doğru yürüyüş yaptıran şiiri ve değerli şairini kutluyorum içtenlikle.. Sevgi ve saygı ile.

hayat dedikleri, (bence) hiç değil de, geride kalan bir karelik fotoğraf. Duvarda asılı kalan, yıllar geçtikçe çerçevesiyle birlikte sararan bir anı. Bakınca, yaptıkları, bıraktıkları hatırlanan, iyi ya da kötü anılan bir zaman süreci. Sorgulatan ve düşündüren şiiriniz çok güzeldi. Yüreğine, emeğine sağlık.

'Hiçlik' demek mi hayat dedikleri? Varlığın süreyle sınırlı oluşundan mı? Ve o sürenin 'okyanusta bir damla' gibi etkisizliğe mahkum olduğunun bilincinden mi?
Kuşkusuz felsefeyle şiir arasında, hem de en basit, en kısa, en doğaçlama, edebi değeri en kuşkulu şiirle felsefe arsında ilişki vardır...
Nasıl olmasın ki? En basit tanımıyla 'düşünme bilimi' olan felsefe ile düşüncenin ürünü şiiri nasıl ayıracağız birbirinden? Hiç mümkün değil...
İşte şiir de bunu yapıyor... 'Varlığın hiçliğini' işliyor..

Eğer 'en güzel, en mutlu, en canlı' anlar dahi gün olup, bitiyorsa... En heyecan veren serüvenlerin sonu 'elinde tek bir valizle' yalnızlığına geri dönüyor, orada ömrünü tamamlıyorsa... Fırtınayla başlayan bir sabah, günün kızıllığında sakinleşip geceye devroluyor ya da tam tersi, kuş sesleriyle, saçları okşayan hafif bir yelle, güneşin ısıtan ışıklarıyla başlayıp, fırtınalı bir akşama teslim oluyorsa... Ve biz bütün olan biten içinde kendimizi bazen huzurlu, bazen tedirgin, bazen kalabalık, bazen yapayalnız, bazen zavallı, bazen de çok güçlü hissediyorsak... Hayat denen o tünelin içinden algılarımızın değişkenliği ile bir uçtan diğer uca doğru sürüklenip gidiyorsak... Dönüp baktığımızda geride kalanlar bir sis bulutu içinde yitiyorsa...
Ne demeli? 'Hiç mi?'

İşte tam burada düşünüyorum... Koskoca evren de bir hiç! Ya da hiçlerin toplamı...
O zaman Einstein teorisini yanlış kurgulamış olabilir mi acaba?
Acaba 'AŞK' hiçlik mi?
Yoksa onu hiçliğe mahkum eden biz miyiz 'hiç?'

Derinlere doğruydu şiir... 'Deniz seviyesinde' kalması hiç mümkün değil...
Kutluyorum Volkan, Genç Şairim...

Yaşam başı sonu belli ama yaşanacakların belli olmadığı bir roman. Ve kahramanı insan, en iyi oyuncu olmak zorunda. Ama dört bir yandan eşkiya eller sarsar ya da bekler. Başarı-başarısızlık=mutlu olmak ya da hiç mi hiç olmamak. 'hiç bir zaman deniz seviyesinde olamadığımız.' son dize de olduğu gibi. Bir şiirler vardır kanatlarına tutunulan... Etkileyici şiir için saygı ile kutluyorum.

Keşke devamı olsaydı Sevgili Volkan.Alıp götürdü beni ve yine yeniden hayatı sorgulattı bana...
Kaleminiz her daim var olsun ve yürek sesiniz hiç ama hiç susmasın.Candan kutluyorum.Sevgi ve selamlar...

___ Yüreğinize sağlık Volkan bey tek kelimeyle mükemmel .... Hayata dair Hayatın içini döken bir şiir okudum Kutluyorum ,Kaleminiz daim olsun.Ant10

Evet, hayat 'uzun bir yolculukla başlayıp biten bütün romanlar gibi'
Evet hayat bazen de.., o uzun yolculukta aracı ele geçiren haramiler tarafından, elinden daha okumaya yeni başladığı romanı alınarak araçtan atılan ve yollarına güvercin kanadında devam eden çocuklar gibi.
Şiir çok etkileyici...
Kaleminize, yüreğinize sağlık sayın Volkan Aksal....

aynen öyle be can