Söyle Yalan mı Şiiri - Atila Yalçınkaya

İnsanı yücelten bir rampa iman,
Rabbimizin mülkü, cürmün ne insan.
Ömrümüz geçiyor, akıyor devran.
Toz toprak eyliyor, varılan mekan.
......………her insan ölecek, söyle yalanmı.
.………….nefsin hilesine, yine kanan mı.

Böbürlendik durduk, cakayla gezdik.
Güç kuvvet bulunca mazlumu ezdik.
Yeri geldiğinde bu candan bezdik
Bazı gün kahırla isyanda ettik.
………………..şeytana da uyduk, söyle yalan mı.
………………..mazlumuda dövdük, yine yapan mı.

Kimini överken kimine sövdük.
Elma böler gibi insanı böldük.
Nefsi Emareye çok rüşvet verdik.
Haram bahçasından çok günah derdik.
………………..yüzümüz kızardı, söyle yalan mı.
………………..gönlümüz karardı, yine çalan mı.

Bir ders alamadık, selden afetten.
Bir çok haber geldi nardan sırattan.
Vazifem nedir ne, ister Yaradan.
Cürmüm ne ki kimdir, böyle donatan.
………………..bir derste almadık, söyle yalan mı.
………………..tam bir kul olmadık, daim kaçan mı.

Ömrümüz dünyadan mahşere akar.
Burda nefse uyan orayı yıkar.
Herkes bilir kabir insanı sıkar.
Kul kendi oduyla kendini yakar.
………………..sende biliyorsun, söyle yalan mı.
………………..çokta korkuyorsun, yine dönen mi.