Söyle Ey Bilge Kişi Şiiri - Kasım Kobakçı

Dikenli yollarda, yitirdim yolumu yönümü,
Söyle ey bilge kişi, hangi yol varışım olur?
*
Uçurumun ucunda, umutla korku çarpışır,
Ne vakit, bu kuru dalda, filiz yeşerir?
*
Göğsümün ortasında, hasret ateşi yanar,
Sessizliğin çığlığında, fırtınalar kopar.
*
Alnımdaki ter, ruhumdaki ızdıraptan süzülür,
Bu sessiz isyanın, en gür haykırıştan beter.
*
Zindanımı aydınlat, kalbime bir pencere aç,
Bir sen anlarsın beni, bir de karanlıktaki ben.
*
Yeter artık, bu feryat içime sığmıyor,
Ne olur, bu acımı kötüye değil, iyiye yor.