Sonum Olacak Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir koku ve bir melodi,
Geçmişin bütün anlarını,
Unutulmuş tüm yeminleri,
İçimde birikmiş o sızıyı,
Taşıyor şu anki zamana;
Hem baharı, hem de ayazı,
Getiriyor zihnime...
*
Önceki vedalar, öyle işlemiş ki ruhuma,
Sanki kurak toprağın, çatlakları gibiyim...
*
İşte bu yüzden, sana inanmak,
Sana yaslanmak ve sende kaybolmak fikri,
Bir uçurumun kenarında, yürümek gibi geliyor...
*
Her şey, tuzla buz oldu önceden,
Bütün umutlarım birer birer söndü...
*
Ama kalptir bu,
Hissetmek ister,
Sevmek ister,
İnsanım nihayetinde,
Kaçamam ki kendimden...
*
Korkuyorum elbet,
Bir veda fırtınasına daha,
Kapılıp gitmekten...
*
Varsın olsun!
Yanayım, kavrulayım, göğüneyim...

Zaten bu değil miydi, aşkın özü;
Köz üzerinde, usul usul can vermek...

Eğer bu ateşin, vebalini taşıyacaksan,
Daha niye bekliyorsun, bilmem ki...

Haydi, sen de tutuştur beni...

Çünkü, o koku ve o melodi,
Benim hem başlangıcım,
Hem de, sonum olacak anlıyorum...