Hiçlik Şiiri - Süleyman Aslan 2

Milyarlarca ölü yatar bağrımda
Öbür tarafta binlerce çiçek beslerim
Bir yanımda yangınlar sönmez
Bir yanımda ormanlar bitmez
Gelir bir mevta hüzünlenirim
Baş gösterir bir başak tebessüm ederim
Ben en kutsal toprağım
Çok savaşlar, çok kahramanlıklar gördüm
Hayınlıklar, gözyaşları, sevdalar
Çok yavru, çok canlı büyüttüm ben
Persler, Medler saniyelik medeniyetler sayılırlar
Urartular, Sümerler heybeyde toz sayılırlar
Daha düşmedi ana rahmine
Mısır, Roma, Yunanlıların sahte tanrıları
Ve Anadolu, Mezopotamya çocukları
Evrenin yaşı
Evrenin ahenk içinde dizayn edilmesi
İlk insan
Dillerin ortaya çıkması
Yazının icadı
Tarih, felsefe, riyaziye
Bunların tümü
Beynimde ufacık bir çıkıntı
Kalu bela hafızamda tatlı bir anıdır
Ben sonsuz zamanım
Taşta, yaprakta, hayvan derisinde
Hiç bir kitabede
Masallarda, destanlarda bulamazsın beni
Kalem cesaret edemez beni yazmaya
Ben sonsuz karanlıkla çarpılmış
Korkunç bir hiçim
Ölüm naraları, haykırışlar
Savaş çığlıkları
Yanardağlar, lavlar
Doğum sancıları
Bende en sessiz sükut olur
Ben ummanlardaki girdabım
Milyon kere yıkanmışım
Ama hala varlığım gözleri kamaştırır
Güneşi en karanlık zerrem bilirim
Ben nur üstüne nurum.