Güneşin çocukları, düştüler toprağa korkusuz,
Ölüm, ayrılık rüzgârı değil, bir sevdalı gülüştü.
Düştüler toprağa, el ele, kucak kucağa,
Yüreklerde çoğaldılar ölümsüz.
Ölmediler onlar, güneşin çocukları ölmez ki,
Bu yadsınmaz gerçeği,
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,