Saçların mevsime karışır
Pencereler yüzünü çeker
Dökülür mevsim
Zaman sensin
Fırtınayı dinlemek mi
Rüzgarı çağır gelsin
Sabahı adımladım
Güneşli bir günün
Kış gibi resmiydin
Bir dünya tutulmak diyordu kalbin
Ay tutuldu bakışına
Gecenin en derin karanlığına
Rüzgara kapılma
Her yolculuk kendine
Onu mevsim gibi solduran
Bir dünya gülümsemesiyle
Dönüşüne hikaye yazılır
Sen şiir ol yine başlayıp bitmek
Rüzgarın yalancısıyım
Bakışlarında dağıldım diyen mevsimin
Saçlarını örmüş
Bu düğüm düğüm yalnızlıktan çıkmak zor dedikçe
Tel tel koparmış incelen sözcükleri yüzünden
Bu bestedeki yerin
Geceyi sarınmış bakışları
Yağmur gizlenmiş cümlelerde
Bir sokak lambası
Sensizliğin gölgesine
Kaç şiir okur
Geceyi uyandır pencerende
Hikayeyi şiir eden bakışları varmış
Kulaktan kulağa dağılan
Mevsimle rüzgarı saran sözleri varmış
Yüreği fısıldamış
Bir dünya duy beni
Dönüşüne talibim
Güneşin doğuşu güneşin batışı
Bir günü daha bitirirken
O resimden bir kare
An ı tutamadın yine
Zaman sensizliği bilmez
Bana sor
Sen hiç şiir oldun mu
Sonbahar hüznün ile demlenirken
Gökkuşağını sarmışsın eteklerine
Gözlerin o yağmurlar benim diyor
Bulutlar yerine
Hala mevsim yerine
Masallarına masal kat
Bir rüya daha büyüttüm seni içimde
Gözlerinde günü yaşamak
Geceyi uyandırmak derken
Yüreğim yine tezat
Uykusuz gecelerime
Sıcak yazları sevdiğimi unutmuş
Baharlarını severim ben onun derken
Hüznü tutsun bakışlarında
Rüzgara inatla
Dağılmadım desin demiş sonra
Kış gibi sarılsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!