Işıktı, sıcaktı, güneş doğdu.
Sağnak oldu, yağmur yağdı.
Gün doğdu, hava aydınlandı.
O artık bir ışıktı, sönen fenerin ucunda...
O hayatta bir rol almıştı.
Oynayacağı rol ''ezilendi''.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta