Sonbahar deyince hatırlarım;
Yalnız kalan aşkı,
Kurumuş zambakları.
Duyar gibi olurum bazı,
Rüzgârda okunan ayrılık şarkısını.
Ya ben dağ başında çobanım;
Ya tarlada hasatçı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
hazan mevsimi ne olsa beklenir. tebrikler üstadım. mutlu yıllar diliyourm.
Sonbahar gelince,
içimdeki burukluğu,
aynen kaleme almışsınız.
Kaleminiz daim olsun efendim.
ve yaprak misali hüzünlü bir salınma hayatta...
kopacakmış gibi her an..
güzeldi..
saygılarımla kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta