Son perde Şiiri - Herdem Ankara

Son perde

Yanar döner bir dünya
Ya insanlar
İnsanlar bu dünyanın iklimine benzemiyor mu
Bir sevecen güneş gibi sıcak
Birde bakarsınız kış gibi soğuk ve harap
Hayat bu insanları anlamak zor
Onlar kendi dünyalarında
Gah gülen gah ağlayan
Yanar döner olmuş insanlar
Bazen heidi rolü verilmiştir oynasınlar diye
Bazen de bir avare rolu üstlenirler
Oynarlar bilinçsizce bu dünyada kendileri rollerini
Gah gülümseyerek, gah yorgun bakışlarla
Bazen babacan roller alır insanlar
Hakkını vermeden oynarlar oyunlarını
Oyunun en güzel yerinde rollerini yüzlerine bulaştırırlar
O kimliğin altında yatan kahpelikleri sergilerler
Ve o son perde
Son vedadır aslında
Oynanacak son oyun ise
Geride bırakılan eserlerdir
Seyirciler hep bir ağızdan tekbir getirir bu kez
Kimi ağlayarak uğurlar
Kiminin ise gözlerinden nefret taşar
Yalnız kalınmıştır artık oyunun bu bölümünde
Ne yalan söyleyebilirsin nede sahte gülümseme
Kalmayacaktır artık yalan gülüşler
Yapmacık sahtekarlıklar
Ya günahlarınla yanacak
Ya da bir sevabınla gün süreceksindir
Geride bıraktıkların konuşulacaktır sevdiklerin arasında
Kimi nefretle anacaktır adını
Kimi gururla söyleyecek dualarını
Unutma tüm gerçekleri
Son perdeye bırakma sevdanı
Umutlarını, iyiliklerini, yüceliğini
Son perde de herkesin alkışlayacağını bekleme
Kurtul şu babacanlık kisbesinin altında yatan haysiyetsizlikten
Gün bu gün yap tüm insanlığını
Rahatlat vicdanını
Anla artık çevrendeki dostlarını
At artık şu sahtekarlık maskesini
Kendin ol ve sarıl hayata
Son perdeye bırakma tüm yaşanılmamışları

HERDEM
29/02/2004
15:30