Havada naif bir toprak kokusu,
Yağmur dövüyor bedenimi.
Avuçlarımda demli bir çay,
Bir hüzün dağlıyor yüreğimi.
Sonbahar, yağmur ve pazar,
Kışın ayak sesleri...
Daldı yine zavallı yüreğim,
Düşen yapraklar gibi serseri.
Üşüyorum bir kahve köşesinde,
Dalmışım derinlere, öylesine.
Seyrediyorum geleni gideni,
Gözümden bir damla yaş düştü yine.
Sen vardın içinde,
Lanet olsun, tutamadım.
Bir sonbahar günü,
Son kez senin için ağladım.
21 Ekim 2018 / Pazar
Halil KumcuKayıt Tarihi : 11.2.2025 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Bazen son kez ağlamak, bir başlangıcın sessiz çığlığı olur."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!