Sahile ulaşırken köpürür dudakları,
Yolunu bitiren yorgun dalgaların...
Son mevsimde dökülür, solgun yaprakları,
Bahçemdeki sardunyaların..
Yeni yetişen güllerle şimdi
Beni yaralar gibi,
İnsafsız zaman ve sen...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta