Babaannem Hayriye Mümün’e
Kasım; zamanı mıydı son yolculuğa çıkmanın
Reva mıydı son bir veda etmeden ayrılığın
Ben sana Rumeli türküleri söyleyecektim
Sen bütün duaları öğretecektin babaannem
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
güzel..
insanlar vardır sayfalar dolusu yazar
hiç birşey anlatamaz
insanlar vardır bir satıra dünyayı sığdırır.
Mükemmel,ancak bu kadar güzel ,
bu kadar sıcak ,
bu kadar içten kelimelerle anlatılabilir.
kardeşim.şiirini alkişliyorum.ktluyoru
allah rahmet etsin..siz yine dua da edin rumeli türküleri de söyleyin.
Bu güzel şiiri okuyunca hep aklıma çocukluğumda tanıdığım Rumelili nine geldi. O bir göçmendi, büyük acılarla gelmişti Anadolu'ya ama yüreği oralarda kalmıştı. Çok hünerliydi. Bilge kadındı.Şiir beni onu anımsattı. Ne yazık k, böyle insanlar gittikçe azalıyor.
Allah rahmet eylesin,sevdiklerimiz birer birer ayrılıyor aramızdan.
Hayatın acı gerçekleri işte,yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta