Elinde bir altını kalmış bir tüccar gibiyim
Mutluluk hazinesinden yoksun
Yasadışı bir özlem yaşıyorum
Suç ortağını kalbimde saklıyorum, kimseler almasın
Çölün ortasında susuz kalmış bir bedevi gibiyim
Dudaklarım isminden yetim
Bir tek sana muhtaç bu yorgun gözler
Sensin bu yaraların tek hekimi
Sensin bu kalbin vazgeçilmezi
Ne olur gel kurtar beni
Amansız bir hastalığa yakalanmış gibiyim
Sanki yarın iki rekâtlık namazım kılınacak
Ve ben o soğuk mermerin üzerinde…
Herkes helalleşirken benimle sen ya arka saflarda olacaksın,
Belki de hiç o avluda olmayacaksın
Toprağa gömerlerken beni son defa da olsa dua da söylesinler ismini
Belki acılarım az da olsa diner
Belki mezarıma gelip bir çiçek bırakırsın
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta