Yürüyorum karanlık bir yolda
Gecede yürüyor, yağmurda benimle aynı vakarla
Etraf sessiz kimsecikler yok bu yollarda
İnsanın içine korku düşercesine sanki ıssız bir ada
Bir an bakışlarım dondu, dona kaldım orada
Ipıssız bir yol sessiz ve sakindi güya
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Teşekkür ediyorum bu anlayışınız ve duyarlılığınız için...
Toplumumuzun kanayan yarası..Çocuklar ,çocuklarımız...Kimi sıcak yataklarında mışıl mışıl uyurken,kimi sokakları mesken edinmiş.Edinmek zorunda kalmış.
Yazık ki elimizden hiç bir şey gelmiyor.Elini uzatması gerekenler de utanmıyor .
Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta