soğuk mavi havada dumanı tüten
yavaş, yumuşak, tatlı nefesini veriyor.
boş bir arsada bir ankesörlü telefon
bir şekilde hala çalışan bir kalıntı
etrafındaki lekeli cama haiku yazıyor
ve tellerden aşağı inen bir çınlama hayaletimsi
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Güzel
Şiirinizi beğeni ile okudum
soğuk hava
boş bir arsada ankesörlü bir telefon
cama vuran buğu ve haiku
ne yaşıyorsun içinde be kadın?
diye sorası geliyor insanın.
yalnızlık senfonisi mi
düşünce metaforu mu
anlak sözlüğü ihtiyacı hasıl oluyor...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta