Bil ki, kaç mevsim tükettin duraklarımda.
Bil ki, kaç hayal gömdüm çoraklığına.
Kendime, sadece kendime mahçubum ben.
Koca bir ömürdü, düşürdüm, kırıldı.
Gönlümün dilekleri, gölgende büküldü.
O yoksul bakışlarımda, ışık geçmiyor karanlıktan,
Kırılmış türkülerim, sessizce gevrer yalnızlıktan.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta