Sis ve Sonbahar Şiiri - Seyrani Göl

Sis ağır ağır iniyor,
ağaçların dallarına sığınmış bir hüzün gibi.
Çisentiler düşüyor toprağa,
sanki gözlerim usulca ağlıyor.

Yapraklar sararmış,
her biri düşmek için sıraya girmiş,
rüzgârın avucuna bırakıyor kendini.
Her düşüş bir vedayı hatırlatıyor.

Kaldırımlar ıslak,
adımlarım yankılanıyor yalnızlığa.
Bir çocukluk hatırası gibi
buruşuyor içimde zaman.

Sonbahar,
sessiz bir şarkı söylüyor:
Ölümü hatırlatıyor insana,
ve kalıcı olan tek şeyin
hatıralarda solmayan
keder olduğunu hatırlıyorum.

Ve sis,
yeniden sarıyor gözlerimi;
dün, bugün ve yarın
aynı hüzünde buluşuyor.
S.GÖL