sıradan insan olamadım bir türlü.
sıradan insan olmak da istemedim ki zaten.
içimi açtım tüm saflığımla, sevecenliğimle, yürekliliğimle.
kimi anladı ne dediğimi
kimi çekti gitti görmek istemedi derinliğimi
sıradan insan olamadım bir türlü
öylesine sevemedim sevdiğimde de.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ne güzel..içten ifadeler..doğum gününüzü gönülden kutlarım...sevgilerimle...
İnsanın kendisiyle söyleşisi çok güzeldi. Başarınızı kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta