Sıradan bir gündü, hatta küçük aksilikler
bile sıradanlığa leke düşürmeyen cinstendi…
Servisi kaçırmış, dolmuşa can hıraş yetişmiş
koltuklardan birine bir çuval gibi yığılmıştı bedenim.
İzole etmişçesine hayat beni, tam da orta yerinden,
bir robotun mekanikliğinde yaşıyordum hayatı
bildiğin gibi öyle sıradan işte.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;