Sinan Aydoğan Şiirleri - Şair Sinan Aydoğan

Bir dostu olmalı insanın diyorum
Yalın ayak, gözü kapalı koştuğu
Yaz gününde kar,
Kar gününde bahar bulduğu!
Bir dostu olmalı insanın diyorum
Derdinle yorulduğu,

Tek başıma nefes alırdım gökyüzünde
Göçmen kuşlar gibi özgür,
Eyvallahım olmazdı hiç kimseye
Dağ yamacında boy veren ağaçlar gibi hür
Yalnızlık saltanattır derdim
Olacak iş değildi, bir merhabaya yenildim

Bir sen kaldın!..
Avuçlarımda umudu tükenmeyen
Bir sen…
Mor gülüşlüm bir şafak vakti çıksan gelsen
Gözlerin iyi edecek belli ki,
Ah bir gözlerini yaralarıma sürsen!

Dokunsak derin yaralar açılır
Oluk oluk kanarız biliyorsun
Ağlama iki gözüm
Sen bir yanardağı seviyorsun!.

Aramızda üç bin zaman var

Çoktandır gidişinin karanlığı
Çöreklendi gözlerimin çukuruna
Çoktandır kara bir sarmaşık gibi
Dolandı bembeyaz bulutlarıma
Ben aslında seni değil, anladım..
Payıma düşen hayalleri kurban etmişim

Bu işin sonu kötü olacak söyleyeyim
Zehirden beter gözlerini çek üzerimden
Durup durup gülüyorum, istemsiz
Rabbine şikayet ederim seni dilekçesiz
Karanlık bir sokakta bulurlarsa cesedimi
Sonra, seni infaz ederler,

Çalıntı bir hayatı yaşıyorum
Aldığım hiç bir nefesi
Geri vermek istemiyorum
Ben miyim!
Yeryüzü semalarını arşınlayan
Ben miyim!

Ben canım dediğimde;
İçimden kuşların sana göç ettiğini anla
Canım dediğimde avuçlarımın alev alev yandığını
Senden ayrı geçen her saatte
Yusuf’un kuyusuna atıldığımı anla
Anla ki, sensiz nefessiz kalmışım

Cemil..
Fötrlü Cemil, fırıldak Cemil,
Ulan Cemil..
Ben bilmiyor muyum sanki seni
Tenhalarda işlediğin işleri..
Duymasınlar yine o kızın peşinden gittiğini

Çirkin adamlar da sever
Hem de ölürcesine
Dokunmaya kıyamaz saçlarına
Sen uyurken koklar sessizce
Her teline ömür verircesine