Sinan Aydoğan Şiirleri - Şair Sinan Aydoğan

Bana hain diyorlarmış.! Varsın desinler
İsterlerse cesedimi kefensiz gömsünler

Sizin altın kafesleriniz benim gökyüzüme dar gelir
Bir lokma ekmek için susmak yüreğime ar gelir

Artık gidiyorum!.
Sana bir sevda emanet ediyorum
İster umutlarından,
ister yakasından tut
İster doldur ceplerine,
İstersen unut...

Dönüp geldin mi yine Asuman
Yolunda yürümeye utandığın sokağına
Kimseler beğenmedi mi?.
Yüksek topuklarıyla gezindiğin,
Ateş kırmızısı ayakkabılarını..
Ya yanında götürdüğün kibrini ne yaptın!

Asuman,
Sana yazdığım son mektup geri geldi
İstememişsin!
“Bu zamanda mektup mu yazılır” demişsin
Ankara geceleri gibi, ayaza dönmüş yüreğin
Şimdi belki..

Uyandım!..
Yokluğunun kokusu yatağımda
Pencereyi açtım,
Yokluğun yağmış yollara
Dışarısı ayaz, buz kesmiş
Artık üşümüyorum..

Baktığım hiçbir yerde yoksun
Ellerin yok…
Sözlerin yok…
Sanki bir gün doğumuydun
Kendimle savaştığım gecelerin karasına inat
Ardı zift bağlamış aynaların içinden geçtim

Gelişindi tufanı koparan Asuman,
Sen nasıl bir bahardın!. anlatamam
Hemencecik doğmuş bir bebeğin
Dayanılmaz kokusu vardı sende
Kah saçlarına sinmiş, kah ellerinde..
Bütün mevsimleri senin için terk etmişken

Bir gün pişman olursan
Ve aklının bir kenarında hala duruyorsam
Sakın çekinme ne olur bana gel,
Ben seni yine severim!
Her şeyin bittiğini düşünüyorsan eğer
Herkesten ölesiye nefret ediyorsan..

Baharımı başka bahara bıraktım
Gökyüzünü de suçlamıyorum!..
Yağmurlar da sizin olsun,
Yıldızlı geceler de..
Sessiz, sedasız bir başıma kimsesiz
Bir ağacın kuytusunda

Bu kül karası gökyüzü, ey sevgili
Bize iyi gelmiyor besbelli,
Bulutları daha beyaz bir göğe gidelim.!
Bir bir kuruttular dallarımızı
Yapraklarımız suya hasret kaldı
Yağmuru daha ıslak bir şehre gidelim.!