Sinan Aydoğan Şiirleri - Şair Sinan Aydoğan

Bir gün bu devran dönecek biliyorum
Yıllar yılı beklemişim usulca,
Gelişinin ayak seslerini duyuyorum
Nur sultan, Nur’dan sultan..
Çok vakit hayalini kurdum gönlümde
Çok vakit sabahladım ellerin ellerimde

Güneşin üstüne bir yorgan çekmiş
Gülmeyi epeydir boş vermişim,
Olur olmaza gözyaşı dökmekten
Ağlamayı iş edinmişim..
Tam bahara da kara çalacakken
Ansızın gelen sen değil miydin?

Olmayacak duaya amin demeye
Sesini duyduğumda karar verdim
Sensiz bir ömrün geçmeyeceğine
Gözlerine baktığımda karar verdim

Karanlıktı gelecek, umutlar paramparça

Aylar var ki,
O güzel yüzünüze hasretiz
Lütfeyleseniz!..
Ne çok görmek isteriz

Gözyaşlarımız var

Boynumdan öptün beni ilk gördüğünde
Öpmeseydin!
Yokluğunda kızılca kıyamet kopar bundan böyle
Bunu baştan düşünecektin..
Güneş yok muydu o gün gökte görmedin mi
Bir insan bu kadar yakıp kavrulmaz

Özlüyordu..
Özlemi bir türlü bitmek bilmiyordu..
Odayı yarım yamalık aydınlatan
Mum ışığına bakarken düşündü..
Özlemek neydi!..
Gözlerine bakınca mı geçerdi,

Yine aynı masaya oturdum,
Yine aynı saatte
Her cumartesi buluştuğumuz kafede..
Sarı kurdeleler yapmıştım sana
Takmak için mor saçlarına
Yeşil dallarına umudumu asmıştım

Bahçenin en güzel gülleri avuçlarımdayken
Her birini gülüşüne kurban etmedim mi?
O güller ki;
Kimi kanımın kimi umudumun rengiydi
Şimdi böyle vicdansız olmana sebep ne a yârim
Seni lalezarın ortasında

Sen bir uçurumdun, çağlayandın
Bıraksaydım avuçlarımdan akacaktın
Ben hep sana doğru yüzdüm
Sende boğulmak istedim
Ki, bildiğim tek deniz sendin.!
Ben hep, biraz sana ağladım

Ne yaşadıysam hepsi senin yüzünden
Bu zamansız akan gözyaşlarım
Bu birden bire gelen uçma isteği
Uçurumlardan ve kanatsız…
Çekip gitmek istiyorum çoğu zaman
Kendimin dahi olmadığı bir deniz kenarına