Ay ışığında yürüsek el ele.
Yaşımızdan uzak,
Gençliğimize yakın.
Unutsak zaman içinde kendimizi.
Dertlerden uzak.
Yıldızlara yakın.
Sarılsak doya doya.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta