Vakit geç benim için uyanma vakti çoktan kaçtı.
Sevgilerimi bıraktım, ağaç dallarında çaputlara bağlı.
Deli ayrılıklar yaşadım, hiçbir araya gelmediğim.
Kardeş dahi olmadığım aynı yolda yürümediğim.
Hep kendime söyledim dinlemedim dizimi döverken.
Bölük bölük olmayı hakkettim sevmeyi bilmeyenlerce.
Vermemeliydim, aksine alacaklı olmalıydım gördüğüm o.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta