Simdi dokunsam acilarima
yalnizlik kalir bana aksamin
nefes almak gibi tekse göksündeki
yürüyen kimsesizlik
yalnizligin oyunu oynuyor bir rolun oyuncusu
daraldi dünya savas kokularinda
kediler köpekler kadar insansa
toplamis tüm limanlardaki gemileri
bilinmeyen bir mekana yelken
mavi rüzgar kadar agir bir yalnizlik cöker
tamda göksümün ortasinda
bencildir insanin acilari bazen
yüregi su gibi kaygandir
ben hep tekim kimsesiz cocuklarin sarkilarda
gün dönüyor aksami tutmaya
bulutlar sabahi gönderiyor uzak düslerde
Simdi dokunsam acilarima
yalnizlik kalir bana
arkama bakmadan yürüsem
sokaklarin ürpetici sesizliginde
siper olmus acilara bir militan
seslerin icinde
bir cocuk büyüyor gözyaslarimda
ölüm tutabilirse kavgada
icimde sönmüs bir türkünün nakarati
Simdi dokun acilarima
aglasin tüm sarkilar
A. Özenc Yasar
20.3.2018 Berlin
Kayıt Tarihi : 20.3.2018 20:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!