Şimdi bir katilim ben. Duygularımı öldürdüm gözümü kırpmadan
Çınar ağacının gölgesine gömdüm yaşama sevincimi
Korkumun gırtlağına yapıştım yine de ölmedi
En çabuk ölen mutluluk oldu, mücadele bile edemedi.
Midemdeki kelebekler çoktan öldü
İçimde acıdan başka bir şey kalmadı.
Pamuğa tentürdiyot döküp acımı hafifletmeye çalışıyorum.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta