şiirlerden nefret ediyorum

ne yapıyorsun bilmiyorum
neredesin
kimlerlesin

şu anda

ne zaman paslanır yürek acısı
ne zaman kopup düşer toprağa
kim karar verir

aklından geçenleri bilseydim
alın yazından hemen geçip gitmeseydim
inan üzmezdim seni
terkedip gitmezdim

kış günüydü biliyorsun
görülmedik bir kar
seninse yüreğinde sakladığın bahar
of of

of

sakladığın bahar

benden bir şeyler duymak istemiştin
belki
yanımda olmak
ama öyle aptalım ki
kimi suçlayacağımı şaşırdım ki

eski sönük bir volkan gibi hissediyorum kendimi
ahdım olsun
andım
olsun
seni bir daha görürsem
seni sevdiğimi söyleyecem

olmaz biliyorum
senin yolun farklı
olmaz olmaz
bilyorum

ama söyleyecem
bıktım çünkü artık
pas doldu içim
çürüdüm
artık ne kendime faydam ne de başkasına
kamu açığı gibiyim

arpalık gibi yüreğim

hayatım da gördüğüm en muhteşem kadın değilsin
güzel değil ama zeki ayağı değil bu
bana ne zekandan
sen de ne buldum bilmiyorum
evet ben de öyle yakışıklı sayılmam
göbeğim çıktı birde biliyorum
sana aşık olmam için ojektif bir nedenim yok
ama aşığım
uzun zaman dır aşksızdım
aşık olma ihtimalimi ortadan kaldırmak için herşeyi denedim
kimse bana aşık olmasın
bunu da istedim

bu şiir berbat farkındayım
bende farkındayım şiirde farkında
imla da baştan göçük zaten

zaten ben şair de değilim
şiirim bir şeye benzesin

aptal bir aşık erkek şiiri bu netice de

şiirlerden nefret ediyorum

şairlerden de

hep hüzünlendirir beni

hep hüzünlü anlarda aklıma gelir

hep hüzünlü olanları bana denk gelir

yirmi yedi yaşıma bastım
şimdiye kadar yirmiyedi dolarlık birikimim yok

sevdiklerim oldu
hiç sevgilim olmadı
umutlarım vardı beklentilerim

hiç biri gerçek olmadı
ama hiç bukadar da uzaklaşmamıştı benden

şimdi öyle bir yere gittilerki
uzaklığını neye benzetsem
bu yazı asla save olmayacak
yazı yazı yası

yas mı tutmalıyım
depresyonda mıyım
yanlız mıyım
kalabalıklar arsında yanlızlık
ne saçma
ama var öyle birşey

bak senden çıktık yola
ama durum genellemeye dönüştü

genel olarak

şu anda nerdesiniz
ne yapıyorsunuz
kiminlesiniz

dinlediğim radyodan sıkıldım hep aynı parçalar
arada çok sevdiklerim var
edith piaf çalıyor şuan da mesala
her dinlediğim de bu kadını
bombardıma uğramış gibi hissediyorum kendini
san üzerimde akbabalar gibi b/52 ler dolaşıyor
zagreb radyosunda lily marlen çalmadığı bir zamanda
doğdum ben
kabul

hem nasıl kabul etmeyeyim ki
pasarofçayı dayasan kabul edeceğim
barutum ıslandı çünkü
tüfeğim regl oldu

imla kuralları sizden tiksiniyorum
embesil lise hocamı hatırlatıyorsunuz bana

hieoroglifi yeğlerdim alfabelere
direk konuya girmiyorlar
nesneler değil imgelerle konuşuyorlar

kiminle konuşuyorsun şimdi
burada gök gürüldüyor
telefonum açık olmaz ama
senden mesaj bekliyor

hayatında bir yanlış numara
bir arkadaşa bakıp çıkacam kadar değerim kalmadı
biliyorum

en kötüsü bence de öyle
seninleyken
roma imparatoru bendim
tüm çocukluk kahramanlarım olmuştum yanında
şimdi bir çiko bir java olunacak bir hikayem bile yok

neredesin
şimdi
yarın

ne düşünüyorsun