Belki de sürecekti binlerce gece.
Sanma ki güzelliğini anlatacağım,
Bu son şiirimde.
Büyüleyen gözlerini bile anmayacağım.
Ne tez unuttun el ele verip gezdiğimizi
Ve mutluluktan uçtuğumuz o güzel günlerimizi.
Başını göğsüme dayayıp ağlardın doyasıya.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta