Hiçbir kelime boşlukta yok olmak için varolmadı. Kelimeler,düşüncemizde yokluktu.
Düşüncenin varolduğu andan ,varolmak için ve içimizden varlığa oluşandı düşüncenin oluşturduğu sözlerimiz.
Hiçbirimiz yoktuk, yokluktan geldiğimiz gibi ,sözlerimizle aynı anda hayata varolduk.
Daima varolan, kelimelerden varolduk tek varlığa.
Kendimizi okurken çoğu kez kaybolduk yada tamamen bambaşka kendi içimizde varolduk.
Daima sözcüklerimizdi bizi oluşturan ve olduran. Aslında oluşmadan önce birazda oluşmuş olan aslın için.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;