Kaybolmuş cennetin en uçrak köşesinde,
Elini uzatır mıydı? Beyaz harfler,
Birden canlanı verdi yer ve toprak,
Utanmıştı çıplak kalmış resim,
Ressam gözyaşlarını çiziyordu,
Heyecandan elleri titreyerek,
Şair ise güneşi gülümsetmeye çalışıyordu oysa güneş masum ve tatlıydı,
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta