Ben dünyaya bir idare lambası altında geldim
Yeryüzü Birinci Dünya Harbi'ni yaşıyordu
Başımın üstünde mendil boyunda bulutlar vardı
Yunan Harbi'nde yanan şehirlerimizi bir dağdan seyrettim
O çadır çadır insanları askerleri esirleri
Arkalarında bir gömlekle kaçan halkımızı
İlk topu ilk tayyareyi gördüm
Anam kardeşim ve ben ayaktaydık
Kapanık dükkânlarıyla çarşılarımıza yağmur yağıyordu
Her sınıf insanıyla şehrim dağlara taşınmıştı
O yangından nehirlerimiz dağlarımız ve çeşmelerimiz kurtuldular
Yanmış ve yakılmış şehrimize bir akşamüzeri askerlerimiz girdi
Kursaklarında bir parça ekmekle insanlar ayaktaydı
O gün dünyayı ve insanları tanıdım
O gün ayağımın dibindeki şehirden ağlamayı öğrendim
Şiiri Değerlendir
maalesef masal gelir bunlar...
Bu şiirdeki idare lambası, işte bu gerçekleri simgeliyor....
..Şimdi gezdiğimiz sokaklarda, o zamanlar Türk bekçisi ,Türk polisi değil, düşman askerleri geziyordu..Onlardan kurtulmak için verilmişti kurtuluş savaşı....
..Yakılan şehitler,yurdumuzdaki düşmanın yaktığı masum vatandaşlardı.....
..Tıpkı Lübnan'da yaşanan acıları,ancak Lübnan çocuklarının hissetmesi gibi,sayın İlhan Berk'in şiiri..
Şimdi şiirler yazdırtın Lübnan çocuklarına..Filistin çocuklarına..Onların yazdıkları dizeler bize yavan gelebilir..Çünkü içinde aşk olmayacaktır.(!)
..Ama onların her şiirinde ,ölen, öldürülen bir yakınının acısı bulunacaktır...
TÜM YORUMLAR (3)